Streitowie

Stanisław Streit urodził się we Lwowie w 1919 roku w wielodzietnej rodzinie robotniczej. Jego ojciec – Józef – był murarzem, a matka nie pracowała zawodowo, zajmując się prowadzeniem domu i wychowaniem dzieci. Rodzina mieszkała na ulicy Michała Bałuckiego 5 (Kleparów). Warunki materialne rodziny nie były najlepsze, dlatego też w 1937 roku Stanisław postanowił wstąpić do wojska. 4 listopada 1937 roku otrzymał przydział do 6. Batalionu Pancernego we Lwowie. W 1938 ukończył szkołę podoficerską w stopniu starszego strzelca. Dowódcą szkoły był kpt. Ernest Walter. Po szkole Stanisław otrzymał przydział do 1. Kompanii pancernej jako strzelec czołgowy. Dowódcą 6. Batalionu Pancernego był wówczas major Tadeusz Adam Majewski.
We wrześniu 1939 roku Batalion brał udział w kampanii wrześniowej – przez Równe, Kowel, Brześć nad Bugiem jednostka dotarła w okolice Zduńskiej Woli i Aleksandrowa, gdzie wzięła udział w walce z oddziałami niemieckimi. Stanisław Streit był wówczas dowódcą czołgu TKS. Dowódcą 1. Kompanii był wówczas
por. Kłosiński, a dowódcą Batalionu mjr Szostak.

Po zakończeniu działań bojowych żołnierze na własną rękę wracali do domów. Wśród nich był także Stanisław Streit. 14 stycznia 1940 roku, podczas próby przekroczenia granicy sowiecko – niemieckiej, Stanisław został schwytany przez Sowietów i osadzony w więzieniu w Przemyślu. Następnie przewieziono go do więzienia w Połtawie, a potem do Charkowa. Sowiecki sąd skazał Stanisława Streita na 3 lata pobytu w kolonii karnej na Syberii. Trafił na Półwysep Kolski w okolice Murmańska. Tam pracował przy budowie fabryki aluminium i samolotów. Po pewnym czasie przewieziono go w okolice Uchty, gdzie pracował m.in. przy budowie drogi.

„Nieludzką ziemię” Stanisław Streit opuścił wraz z Armią Andersa, w szeregi której wstąpił 3 maja 1942 roku. Otrzymał przydział do 2. Brygady Pancernej jako instruktor czołgowy. 19 VII 1942 roku jego jednostka wyruszyła w drogę – przez Irak, Palestynę, Egipt dotarła do Włoch. 3 maja 1943 roku Stanisław Streit otrzymał awans na stopień kaprala, a w 1944 roku przydzielono go do 7. Pułku Pancernego Zapasowego. Brał udział w bitwie o Monte Cassino. Za swoją służbę otrzymał szereg odznaczeń – m.in. Medal za Wojnę Obronną Polski, Gwiazdę Italii, Medal Wojska Polskiego. Po zakończeniu działań wojennych wraz z innymi żołnierzami znalazł się w Wielkiej Brytanii, skąd w listopadzie 1946 roku przyjechał do Polski. W Jarosławiu odnalazł swoją rodzinę, która wcześniej przybyła tutaj ze Lwowa: matkę Michalinę, ojca Józefa oraz rodzeństwo Janinę, Jadwigę, Eugenię, Emilię i Alfreda.

Tutaj Stanisław Streit otrzymał przeniesienie do rezerwy i rozpoczął pracę w Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo – Budowlanym, a następnie w Skupie Owoców i Warzyw. Po pewnym czasie ukończył kurs czapniczy i zaczął prowadzić własny zakład rzemieślniczy. W Jarosławiu Stanisław założył rodzinę.

W 1949 roku zmarła Michalina Streit, a w 1963 jej mąż Józef. Obydwoje spoczywają na Nowym Cmentarzu w Jarosławiu. W październiku 1992 roku Stanisław Streit otrzymał awans na stopień sierżanta, a rok później na
starszego sierżanta.

Stanisław Streit zmarł w 1994 roku i spoczął w grobowcu rodzinnym na Starym Cmentarzu.
Z Jarosławiem swoje losy związało także rodzeństwa Stanisława Streita: siostra Emilia przyjechała
tutaj wraz ze swym mężem (również pochodzącym ze Lwowa) Janem Kocanem, podobnie jak Eugenia – żona lwowianina Kazimierza Szuby i Janina – żona Leona Franka, także urodzonego we Lwowie. Błyskotliwą karierę sportową zrobił w Jarosławiu młodszy brat Stanisława – Alfred, który związał się z odrodzonym po wojnie Jarosławskim Klubem Sportowym. Alfred był podstawowym zawodnikiem sekcji futbolowej, która odnosiła największe sukcesy w latach 50-tych XX wieku.