Rupniccy

Pięcioosobowa rodzina Rupnickich do 1946 roku mieszkała w Dublanach w powiecie samborskim. Karol Rupnicki z zawodu był stolarzem, dzięki czemu mógł zapewnić rodzinie w miarę dostatnie życie. Jego żona Anna zajmowała się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci – Antoniny, Janka i Agnieszki.

W 1946 roku rodzina została zmuszona do opuszczenia swego domu rodzinnego i wyjazdu do Polski. Na spakowanie się nie mieli zbyt wiele czasu – udało im się zabrać ze sobą krowę i rzeczy osobiste. Nikt z rodziny nie pozostał po sowieckiej stronie.

Nie chcąc jechać zbyt daleko od granicy, Rupniccy osiedlili się w Czudowicach, skąd mieli nadzieję niebawem powrócić do siebie.

Jak wiele rodzin “repatriantów” zaczynali niemal wszystko od nowa. Trudno im było pogodzić się ze zmianami jakie zaszły w ich życiu. Karol przez pewien czas pracował jako stolarz, później zajmował się głównie prowadzeniem gospodarstwa rolnego, w czym pomagała mu żona. Dzieci poszły do szkoły, a potem podjęły pracę.

Z całej rodziny jedynie syn Janek w latach 70. miał możliwość pojechać na Kresy i odwiedzić rodzinne strony.