Mielcarek

       Rodzina Mielcarków mieszkała w miejscowości Chorobrów w powiecie sokalskim (woj. lwowskie). Ludwik Mielcarek był z zawodu kucharzem i pracował w pobliskim majątku Państwa Kruszewskich, jego żona Zofia (z domu Kwaśnik) zajmowała się prowadzeniem domu oraz niewielkiego gospodarstwa rolnego. Spokój Mielcarków został zburzony w 1943 roku, kiedy banderowcy palili kolejne polskie wsie i mordowali ich mieszkańców. Na przełomie 1943 i 1944 roku Ludwik Mielcarek z żoną oraz dziećmi: Julią, Heleną, Stanisławem, Janem i Kazimierą w popłochu, ratując życie – bez żadnych dokumentów, w tym co mieli na sobie uciekli z rodzinnego domu i udali się na tułaczkę, w poszukiwaniu bezpiecznego miejsca, w którym mogliby się osiedlić. Pierwszym miejscem, w którym się zatrzymali była świetlica wiejska w Muninie (pod Jarosławiem), skąd dotarli do Jarosławia. Jak mówią żyjący członkowie rodziny, decyzja o wyborze Jarosławia była dziełem przypadku – ale nie żałowali swej decyzji, tutaj bowiem znaleźli stabilizację i pracę, tutaj zaczęli układać swe nowe życie i patrzeć w przyszłość.
       W latach 70-tych zeszłego wieku do Chorobrowa udał się Stanisław Mielcarek, jednak nie znalazł nawet śladów rodzinnego domu. Wszystko zostało zaorane i zamienione w pole uprawne.