Marszałkowie (z Rawy Ruskiej)

Jan i Józefa (z Siwoniów) Marszałkowie wraz z ósemką dzieci mieszkali w Rawie Ruskiej na ulicy Lwowskiej do 1944 roku. Jako kolejarz Jan Marszałek mógł zapewnić rodzinie godne życie, lecz często wiązało się to nie tylko ze zmianą miejsca pracy, ale także zamieszkania. Przed przybyciem do Rawy Ruskiej w 1932 roku, pracował jako maszynista w Jarosławiu. Z leżącego pod Jarosławiem Pawłosiowa pochodziła pierwsza żona Jana Marszałka – Maria Kasprzak.

W 1943 roku w wyniku panującej epidemii tyfusu zmarł jeden z synów Marszałków – 18 letni wówczas Bronisław. Został pochowany na miejscowym cmentarzu.

W 1944 roku, gdy sprawa zmiany granicy wschodniej Rzeczypospolitej była już pewna, Marszałkowie jednogłośnie podjęli decyzję o opuszczeniu Rawy i wyjeździe do rodzinnej miejscowości pierwszej żony Jana Marszałka – Pawłosiowa. Wraz z Janem i Józefą Rawę opuściły wszystkie dzieci: Jan (przedwojenny podoficer lwowskiego garnizonu), Józef (ranny w trakcie działań wojennych), Zofia, Anna, Feliks, Teresa, Bolesław i Ryszard.

Dzięki pracy na kolei, Jan mógł sukcesywnie wysyłać różnymi pociągami swój dobytek w nowe miejsce osiedlenia. Wraz z przewożonym mieniem, zazwyczaj jechały dzieci państwa Marszałków, które mając możliwość bezpłatnej podróży, były odpowiedzialne za to, by przewożony sprzęt trafił bezpiecznie na strych domu pana Dzikiego, u którego rodzina gościnnie miała się zatrzymać. Przed opuszczeniem Rawy Marszałkowie zamierzali zamieszkać w opuszczonym domu rodziny Kasprzaków, lecz szybko okazało się, że został on niemal całkowicie rozszabrowany i zniszczony, w związku z czym nie nadaje się do zamieszkania. Dopiero po kilku latach udało się Marszałkom, kosztem wielu wyrzeczeń, często dzięki sprzedaży rodzinnych pamiątek, odbudować dom i budynki gospodarcze na tyle, by móc tam zamieszkać. Jak wspomina dzisiaj pani Anna Gołąb (z domu Marszałek) wychowywanie, kształcenie dzieci, bytowanie w nowych warunkach nie było łatwe. Siłą woli, hartem ducha, pogodną nadzieją na przyszłość dzieci Marszałków dochodziły do swoich – liczących się w społeczeństwie pozycji.