Gniewkowie

Janina Cepnik i Tadeusz Gniewek pobrali się w 1942 roku. Pomimo trwającej okupacji niemieckiej, mieli nadzieję na stworzenie szczęśliwej rodziny, której dane będzie w miarę spokojnie żyć w swoim rodzinnym Sokalu. Wydarzenia, które wkrótce miały nadejść, sprawiły, że zostali zmuszeni do opuszczenia rodzinnych stron i wyjazdu w bardziej bezpieczne miejsce. Do Jarosławia przybyli wiosną 1944 roku wraz z kilkoma innymi rodzinami. W Sokalu Tadeusz Gniewek zajmował się handlem, a jego żona prowadziła dom.

Miasto opuszczali w pośpiechu, obawiając się o własne zdrowie i życie zagrożone przez miejscowe bandy UPA, które nasiliły swoją aktywność. Nie mogąc zabrać ze sobą zbyt wielu rzeczy, cenniejsze przedmioty zakopali w ogródku koło domu, licząc na to, że będzie im dane wkrótce powrócić. Do transportu, którym dotarli do Jarosławia, wsiedli w zasadzie z jedną walizką.

Jarosław, leżący niezbyt daleko od Sokala, miał stać się ich tymczasowym domem – historia sprawiła, że pozostali tu już na zawsze. Jedynie towarzysząca im Emilia Gniewek – matka Tadeusza – zdecydowała się wyjechać do Ustrzyk Dolnych, gdzie dotarli inni członkowie jej rodziny. Bliscy Janiny Gniewek (z domu Cepnik) po opuszczeniu Sokala zamieszkali w Złotowie i również w Ustrzykach Dolnych.

W Jarosławiu Gniewkowie najpierw przez krótki okres mieszkali w Rynku u swych dalekich krewnych, a następnie na ulicy Słowackiego. Już tutaj na świat przyszły ich dzieci: Jerzy i Ryszard. Tadeusz Gniewek, podobnie jak w Sokalu, zarabiał na utrzymanie rodziny trudniąc się handlem.

W 2000 roku zmarła Janina Gniewek, a dziewięć lat później jej mąż. Obydwoje spoczywają w grobowcu rodzinnym na Starym Cmentarzu w Jarosławiu.