Figurny

      Rodzina Figurnych zamieszkiwała we wsi Korczów w powiecie rawskim (woj. lwowskie). Józef Figurny z zawodu był szewcem. Dodatkowym źródłem utrzymania było gospodarstwo rolne. Żona pana Józefa – Anastazja zajmowała się wychowaniem dzieci oraz prowadzeniem domu. Spokojne życie zostało zburzone w chwili gdy nasiliły się napady banderowców na okoliczne miejscowości. To właśnie obawa o własne życie i bezpieczeństwo swoich bliskich skłoniły Józefa Figurnego do opuszczenia domu i poszukiwania nowego, bardziej bezpiecznego miejsca dla całej rodziny. Na początku 1944 roku, po okresie kilkutygodniowej tułaczki, Józef dotarł do Wólki Pełkińskiej, gdzie znalazł schronienie w domu pana Florka. Dwa miesiące później dołączyła żona wraz z czwórką dzieci: Michałem, Stanisławem, Bolesławem i Stefanem.  Rodzina opuściła swój dom w popłochu, na wiadomość, że najbliższej nocy ukraińscy nacjonaliści spalą wieś. Jedyne co udało im się zabrać to ubranie, które mieli na sobie i nieco żywności. Tej samej nocy ich dom, podobnie jak wiele innych w Korczowie spłonął podczas banderowskiego napadu.
     W Wólce Pełkińskiej rodzina państwa Figurnych mieszkała do maja 1946 roku w niewykończonym domu odstąpionym do użytkowania przez małżeństwo Florków. Dzięki staraniom Józefa Figurnego w mieszkaniu pojawił się piecyk, który umożliwiał ogrzanie pomieszczenia oraz ugotowanie posiłków. Ponieważ szewcowi łatwiej było znaleźć pracę w mieście, rodzina Figurnych w maju 1946 roku podjęła decyzję o przeniesieniu się do pobliskiego Jarosławia. Pomimo bardzo trudnych początkowych lat na nowym miejscu, rodzice zadbali o wykształcenie swoich dzieci, tak by dać im szansę na lepszy byt.

     To właśnie dzieci miały możliwość po wielu latach odwiedzić rodzinną miejscowość na Kresach – niestety nie odnalazły żadnych śladów po domu spalonym w 1944 roku. Na tym miejscu nowi mieszkańcy zbudowali własny dom.