Łucowie

Maciej Łuc urodził się w 1900 roku w Tuligłowach pod Jarosławiem. Jako młody człowiek trafił do tworzącego się wojska polskiego, w szeregach którego brał udział w wojnie 1920 roku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości skierowany został do Pińska, gdzie pełnił służbę w izbie chorych 84. Pułku Piechoty (przemianowanym w 1934 roku w 84 Pułk Strzelców Poleskich).

W Pińsku poznał i poślubił Annę Jaroszewicz, z którą doczekał się dwójki dzieci – Stanisławy i Czesława.

Kiedy wybuchła II wojna światowa sierżant Maciej Łuc walczył wraz ze swoim pułkiem w składzie 30. Dywizji Piechoty m.in pod Mokrą i Modlinem, gdzie ranny dostał się do niewoli niemieckiej.

Tymczasem jego rodzina, która pozostała w Pińsku, została skazana na deportację w głąb Związku Radzieckiego.  Mając niewiele czasu na spakowanie się, Łucowie zabrali ze sobą jedynie pierzynę, zdjęcia rodzinne i maszynę do szycia “Singer”. 13 marca 1940 roku Anna Łuc wraz z dwójką dzieci znalazła się w transporcie jadącym do Kazachstanu. Rodzina skierowana została do kołchozu Aleksandrówka (w aktiubińskiej obłasti). Tam Łucowie pracowali przy budowie linii kolejowej. Anna dzięki posiadanej maszynie do szycia, zdobywała dodatkowe produkty żywnościowe, które ułatwiały im przeżycie.

W 1941 roku, gdy rozeszła się wieść o zaciągu do tworzonej na terenie ZSRR Armii Polskiej, szesnastoletni wówczas Czesław Łuc uciekł z kołchozu i podając zawyżony wiek, został wcielony w jej szeregi. Wraz z Armią Andersa opuścił “nieludzką ziemię”, przeszedł cały szlak bojowy, walczył pod Monte Cassino i brał udział w wyzwalaniu Bolonii. Opuszczając Aleksandrówkę otrzymał od matki informację, że po wojnie spotkają się wszyscy w Tuligłowach, skąd pochodził ich ojciec. Czesław jednak nie zdecydował się na powrót do Polski, słusznie obawiając się represji ze strony nowej władzy.

W 1943 roku Aleksandrówkę opuściła także Stanisława Łuc, zaciągając się do 1 Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater. W jego składzie brała udział w bitwie pod Lenino, uczestniczyła w walkach o Warszawę. Po rozformowaniu Batalionu, plutonowa Stanisława Łuc wyruszyła w drogę do Tuligłów, gdzie dotarła także później jej matka – Anna, której udało się opuścić Kazachstan.

Po opuszczeniu obozu jenieckiego do Tuligłów dotarł także Maciej Łuc. Rodzina otrzymała przydział na poukraińskie gospodarstwo we wsi Węgierka, gdzie osiadła na stałe. Anna i Maciej Łucowie zajmowali się rolnictwem, a Stanisława otrzymała pracę w Urzędzie Gminy w Pruchniku.