Zawadzcy

         Rodzina Zawadzkich dotarła do leżącej pod Jarosławiem Sośnicy wiosną 1944 roku spod Chorostkowa w powiecie kopyczynieckim (woj. tarnopolskie). O opuszczeniu rodzinnej wioski zadecydowała obawa przed napadem banderowców, którzy zdołali spalić okoliczne wioski. Przed nacjonalistami ukraińskimi ukrywał się w Chorostkowie pan Władysław Zawadzki – głowa rodziny. Emilia Zawadzka wraz z dziećmi: Janiną, Stefanią, Józefą, Bronisławem i Bolesławem spakowali najpotrzebniejsze rzeczy i już wspólnie z panem Władysławem ruszyli na zachód. W Radymnie mieszkał brat pana Władysława – Antoni i to właśnie zadecydowało o wyborze Sośnicy jako miejsca osiedlenia się. Nowy dom odbiegał znacznie standardem od tego, który musieli pozostawić na wschodzie. Rodzinie udało się zabrać ze sobą oprócz rzeczy osobistych także krowę i kury, co ułatwiło im niewątpliwie start w nowym miejscu zamieszkania.

         Dzieci państwa Zawadzkich wiele lat po wojnie miały możliwość odwiedzenia swego poprzedniego miejsca zamieszkania na Kresach.