Żarow Kazimierz

Niezwykle ciekawe były losy urodzonego w 1903 roku w Krakowie Kazimierza Żarowa. Po ukończeniu szkoły powszechnej oraz kilku klas gimnazjum w Nowym Sączu 2 grudnia 1918 roku wstąpił jako ochotnik do 1. Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. Pół roku później został zwolniony z wojska i zdołał ukończyć szóstą klasę gimnazjum. Gdy nawała bolszewicka zbliżała się do Warszawy, Kazimierz Żarow 17 lipca 1920 roku ponownie został żołnierzem 1. Pułku Strzelców Podhalańskich.
Po zwycięskiej bitwie warszawskiej i zażegnaniu niebezpieczeństwa ze strony bolszewików Kazimierz Żarow
31 października 1920 roku został bezterminowo zwolniony z wojska. Trafił do Lwowa, gdzie otrzymał posadę pomocnika technicznego w Zarządzie Drogowym. Do końca czerwca 1923 roku ukończył kurs drogomistrzów.
W roku szkolnym 1923/24 podjął naukę w gimnazjum we Lwowie,w 1926 roku zdał maturę i rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej (specjalność miernicza). W trakcie studiów Kazimierz Żarow pracował jako pomocnik techniczny przy wykonywaniu pomiarów sytuacyjnych u Karola Wilhelmiego – mierniczego przysięgłego we Lwowie.
1 listopada 1929 roku otrzymał posadę asystenta przy I Katedrze Miernictwa na Politechnice Lwowskiej. Na stanowisku tym pozostał aż do 10 lipca 1933 roku. W międzyczasie – 7 czerwca 1932 roku ukończył studia politechniczne i uzyskał tytuł inżyniera mierniczego.
Jeszcze jako student w latach 1930 i 1931 uczestniczył w obozach Legii Akademickiej Politechniki Lwowskiej w Solcu Kujawskim. W 1932 roku Kazimierz Żarow odbył ćwiczenia rezerwy w stopniu szeregowca w stacjonującym we Lwowie 40. Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich.

Będąc asystentem na Politechnice Lwowskiej 1 sierpnia 1932 roku otrzymał posadę w Urzędzie Budownictwa we Lwowie, gdzie jako kierownik pomiarów ewidencyjnych pracował aż do wybuchu wojny.
1 września 1939 roku został zmobilizowany, pracując nadal w Urzędzie Budownictwa (do 15 września). Po ataku Sowietów 17 września 1939 roku przełożeni podjęli decyzję o opuszczeniu Lwowa, a 18 września 1939 Polski. Kazimierz Żarow znalazł się na terytorium Rumunii, a następnie trafił do Francji, dokąd przybywali żołnierze polscy, którym udało się uniknąć internowania lub niewoli. Tam w stopniu szeregowego został wcielony do tworzących się Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po upadku Francji Kazimierz Żarow trafił do Wielkiej Brytanii. Ze względu na zły stan zdrowia nie został wcielony do wojska, lecz podjął pracę w firmach cywilnych – najpierw prywatnej, a potem państwowej.

W Wielkiej Brytanii Kazimierz Żarow założył rodzinę – poślubił Hannah Divane. Wraz z żoną oraz urodzoną w 1946 roku córką Marią powrócił do Polski. Początkowo trafił do Wisły, gdzie pracował jako nauczyciel w miejscowym gimnazjum, ale już 1 października 1947 roku przyjechał do Jarosławia i rozpoczął pracę w Państwowej Szkole Budownictwa, a następnie w Technikum Geodezyjnym, w którym pracował aż do emerytury.

Kazimierz Żarow zmarł w 1983 roku i wraz z żoną spoczywa na Nowym Cmentarzu w Jarosławiu