Tymusz

      Trzypokoleniowa rodzina Tymuszów przybyła na ziemię jarosławską ze wsi Przemiwłóki w powiecie żółkiewskim w 1944 roku. Dziadkowie: Wiktoria i Paweł, rodzice: Jan i Aniela oraz ich dzieci: Irena i Maria.
      Decyzję o opuszczeniu rodzinnej wsi podjęli natychmiast, gdy od zaprzyjaźnionego Ukraińca dowiedzieli się o planowanym napadzie. W ciągu kilku godzin spakowali to, co dla nich najcenniejsze – nieco rzeczy osobistych, pościel, żywność oraz fotografię rodzinną. Jan Tymusz zdołał załatwić transport kolejowy dla swojej rodziny, która wraz z trzema innymi ulokowana została w wagonie włączonym do składu jadącego na zachód. Tymuszom udało się także zabrać ze sobą 2 konie, dzięki którym ich start na nowym miejscu życia był nieco łatwiejszy. Początkowo osiedlili się we wsi Chałupki Dębniańskie, gdzie mieszkał kuzyn pani Anieli, później w Dębnie, a następnie część rodziny udała się do Jarosławia.
      W Dębnie Tymuszowie otrzymali dom wraz z kawałkiem pola w zamian za mienie pozostawione na wschodzie. Uprawa roli stała się podstawowym źródłem ich utrzymania. Dotychczasowe dostatnie życie prowadzone przed wojną w Przemiwłókach stało się bolesnym wspomnieniem. W „nowej Polsce” wszystko trzeba było zaczynać od nowa.
     Po wielu latach córka państwa Tymuszów, Irena odwiedziła rodzinne strony. Niestety nie było tam już ani śladów domu, ani nawet wsi, którą doszczętnie spalili banderowcy. Ocalał jedynie dworek należący przed wojną do rodziny Krówczyków.