Stachurscy

          Rodzina Stachurskich mieszkała w Słobódce, a potem w Nyrkowie – w powiecie zaleszczyckim (woj. tarnopolskie). Pan Bolesław Stachurski był nauczycielem w szkole powszechnej w Słobódce, a potem kierownikiem w publicznej szkole powszechnej II stopnia w Nyrkowie. Jego żona Klementyna (z domu Berłowska) prowadziła dom i zajmowała się wychowywaniem dzieci: Czesławy, Adama i Zbigniewa.
W trakcie wojny Bronisław Stachurski nadal pracował w miejscowej szkole – do czasu aż bandy UPA zaczęły siać terror w okolicy. Tragedia nastąpiła 2 lutego 1945 roku, gdy banderowcy napadli na Czerwonogród, w którym schronili się mieszkańcy okolicznych miejscowości. Bronisław Stachurski znalazł się wśród obrońców miejscowości. W wyniku ciężkich ran, których doznał w czasie walki zmarł w marcu 1945 roku w szpitalu. Jego dzieci uratowane zostały przez dwóch sowieckich żołnierzy, którzy pomogli im uciec przed banderowcami.

         W grudniu 1945 r. Czesława Stachurska wraz z dwoma młodszymi braćmi oraz krewną Walerią Staszków, ostrzeżona przez znajomą ukraińską rodzinę o grożącym im niebezpieczeństwie wyruszyła w drogę na zachód – do Jarosławia, gdzie osiadł jeszcze przed wojną syn Walerii. Decyzja o wyjeździe była nagła i spontaniczna, ale udało się zabrać ze sobą część dokumentów i zdjęć, dwa kilimy, pamiątkowy medalik oraz maszynę do szycia, dzięki której już w Jarosławiu pani Czesława Stachurska mogła zarabiać na życie.
        Tutaj rodzina odnalazła spokój i zaczęła układać swe życie na nowo. Czesława Stachurska wyszła za mąż za Jana Steckiego, którego rodzina pochodziła z Czerwonogrodu.