Skomorowscy

Jan Skomorowski urodził się w 1892 roku. W 1914 roku ukończył zawodową szkołę ogrodniczą w Zaleszczykach, a zaraz po jej ukończeniu rozpoczął służbę wojskową w armii austriackiej, a następnie w odradzającym się wojsku polskim. Po zakończeniu działań wojennych podjął pracę jako ogrodnik w dobrach hrabiego Dzieduszyckiego we Lwowie. Ożenił się z Franciszką Drapałą, która zajmowała się prowadzeniem domu Dzieduszyckich. W 1921 roku urodziło się pierwsze dziecko małżeństwa Skomorowskich – córka Janina Józefa, a rok później syn Marian. Wraz z upływem czasu na świecie pojawiało się kolejne potomstwo: Wiesław, Zbigniew, Jadwiga i Władysława.

W 1929 roku Skomorowscy przenieśli się do Płotyczy w woj. tarnopolskim, gdzie Marian otrzymał posadę u hrabiego Korytowskiego. Dwa lata później rodzina zamieszkała w Sawczynie koło Sokala w dobrach hrabiego Platera, którego ogrodem zajmował się Marian Skomorowski. W tym czasie syn Marian uczęszczał do Męskiej Szkoły Podstawowej im. Władysława Bandurskiego w Sokalu. Podczas pobierania nauki mieszkał w bursie na ulicy Szlacheckiej. Już jako 13-letni chłopiec rozpoczął pracę u boku swoje ojca jako jego pomocnik. Po ukończeniu szkoły podstawowej Marian podjął naukę w gimnazjum, lecz go nie ukończył ze względu na pogarszającą się sytuację finansową rodziny.

Ostatnie cztery lata przed wybuchem II wojny światowej Skomorowsy mieszkali w Niemirowie.
Tam Jan Skomorowski pracował jako ogrodnik w uzdrowisku, a jego syn Marian otrzymał posadę w miejscowej elektrowni. Gdy miasto zajęli Sowieci, wzorowo wykonywana praca uchroniła jego i rodzinę przed wywózką na Syberię.
W 1942 roku rodzina Skomorowskich przeniosła się do Wiązownicy w powiecie jarosławskim. Do chwili wkroczenia wojsk sowieckich na ten teren Jan Skomorowski pracował w ogrodzie Wehrmachtu w Wiązownicy.
W 1942 roku Marian Skomorowski zawarł związek małżeński i przeprowadził się do Łapajówki,
natomiast jego rodzice wraz z siostrą zostali w Wiązownicy. Tam w maju 1944 roku Janina Skomorowska
wyszła za mąż za Józefa Pałkę.
W lipcu 1944 roku Jarosław został wyzwolony przez armię radziecką. Rozpoczął się pobór młodych mężczyzn do walczącej u boku oddziałów sowieckich armii polskiej. Wśród nich był także Marian Skomorowski, który w październiku 1944 roku trafił do Narewskiej Brygady Saperów. Została ona w 1945 roku skierowana do rozminowania Warszawy. Ciężkie warunki, niedożywienie i przemęczenie sprawiły, że wielu żołnierzy zapadło na tyfus. Między nimi był także Marian Skomorowski. Po powrocie do zdrowia, we wrześniu 1945 roku, został zwolniony z wojska i wrócił do Łapajówki, gdzie mieszkał wraz z rodziną do 1961 roku. Potem Skomorowscy przeprowadzili się do Kisielowa, do nowo wybudowanego domu.

Przez wiele lat Marian Skomorowski zajmował się rolnictwem i ogrodnictwem, które było jego pasją. Zmarł w 2002 roku.
Jego rodzice wraz z rodzeństwem opuścili Podkarpacie i wyjechali na tzw. Ziemie Odzyskane – zamieszkali w Nowej Soli.