Nitkiewicz

         Rodzina Nitkiewiczów mieszkała w Sokalu na ul. Babiniec. Pani Helena Nitkiewicz pracowała jako urzędniczka w sądzie, a jej mąż w miejscowym zakładzie przemysłowym. W 1944 roku, kiedy przez Kresy przetaczała się fala mordów dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów, Nitkiewiczowie podjęli decyzję o wyjeździe na zachód, gdyż w rodzinnych stronach nie czuli się już niestety bezpiecznie. Na wyjazd zdecydowali się wszyscy: Bronisława Picha z córką Heleną Nitkiewicz i jej dziećmi: Wandą i Krystyną (mąż Heleny Nitkiewicz zmarł przed wojną – w 1938 r.). Ratując życie uciekli z Sokala z jedną walizką, w której znalazło się nieco rzeczy osobistych i dokumentów.
       Jarosław został wybrany jako nowe miejsce osiedlenia ze względu na bliskość do rodzinnego miasta. Rodzina miała nadzieję, że kiedy sytuacja uspokoi się, wojna dobiegnie końca – wrócą do siebie. Tam bowiem pozostał cały dobytek – w tym mieszkanie. W Jarosławiu początki były bardzo ciężkie – rodzina miała problemy ze znalezieniem zakwaterowania. Aby zapewnić wyżywienie swoim dzieciom Helena Nitkiewicz początkowo pomagała przy pracach polowych, a następnie udało się jej dostać posadę maszynistki w Urzędzie Miasta.
       Po zakończeniu wojny nikt z rodziny nie odwiedził nigdy Sokala lub innych kresowych ziem.