Nazarko

       Rodzina Nazarków mieszkała w miejscowości Dłużniów w powiecie sokalskim (woj. lwowskie). Głowa rodziny – pan Ludwik Nazarko był kowalem i on zapewniał rodzinie utrzymanie. Jego żona Eleonora prowadziła gospodarstwo domowe oraz wychowywała dzieci: Stanisławę, Janinę i Jana. Wg wspomnień pana Jana Nazarko w 1944 roku, w obawie przed banderowcami, rodzina podjęła decyzję o opuszczeniu Dłużniowa i przeniesieniu się na zachód, gdzie jak im się wydawało, było bezpieczniej. W podjarosławskiej wsi Jankowice mieszkali krewni, u których początkowo się zatrzymali. Jednak już po stosunkowo krótkim czasie, pan Ludwik Nazarko dostał pracę w swoim zawodzie, a rodzina przeniosła się do wsi Wysock, w której osiadła już na stałe, zamieszkując w otrzymanym drewnianym domu.
Na terenach ZSRR nikt nie pozostał. Jak wspomina dzisiaj pan Jan  Nazarko: „Nikt z rodziny tam nie został, każdy bał się, bo po okolicy grasowały bandy UPA, które mordowały Polaków. Pamiętam, jako mały chłopiec, byłem świadkiem ich okrucieństwa. Przechodziłem wtedy obok domu i zobaczyłem dziecko, które miało przebity gwoździem język, straszny to był widok. Wyciągnąłem go i uciekłem, a mój tato gdy się o tym dowiedział był zły, bo przecież mogli się o tym dowiedzieć i nas wszystkich zamordować