Korniakowie

Emilia Korniak przybyła na ziemię jarosławską 11 listopada 1945 roku wraz ze swymi córkami: Heleną, Marią oraz Stefanią i jej rodziną (mężem Bolesławem Kondyckim i synkiem Zbigniewem) . We Lwowie Korniakowie mieszkali początkowo w Winnikach, a następnie na ulicy Łyczakowskiej pod nr 70. Mąż Emilii Korniak – Kazimierz po ukończeniu specjalnego kursu stolarskiego w zakładzie swego ojca otrzymał stosowne dokumenty i możliwość założenia własnego zakładu, co uczynił w roku 1920.

W Winnikach rodzina posiadała własny piętrowy dom z sadem. Przy domu powstał także zakład stolarski, który dawał utrzymanie rodzinie. Emilia Korniak nie musiała pracować zawodowo – prowadziła dom, zajmowała się wychowywaniem trzech córek. Warto dodać, że meble wykonywane przez Kazimierza Korniaka cieszyły się bardzo dużym uznaniem – podczas Targów Wschodnich we Lwowie w 1935 roku zdobyły złoty medal. Niestety, pół roku później Kazimierz Korniak zmarł.

W trakcie wojny córki Helena i Maria pracowały jako ekspedientki w sklepie spożywczym, dzięki czemu rodzina miała środki na życie.

Jako pierwsza Lwów opuściła Maria, która znalazła się w Radymnie. Do niej, po pewnym czasie, dołączyli pozostali członkowie rodziny: starsze siostry Helena i Stefania (wraz z mężem i synkiem), matka oraz Genowefa i Stanisława Wiącek. Na krótko Maria wróciła jeszcze do Lwowa, lecz rodzina przebywająca już w Polsce wpłynęła na jej decyzję o szybkim powrocie do Radymna.

Wiosną 1946 r. Radymno opuściła rodzina Kondyckich, przenosząc się do Jarosławia. W 1948 roku, gdy na świat przyszła ich córka, Emilia Korniak wraz Heleną i Marią postanowiły przenieść się także do Jarosławia i zamieszkać wspólnie.

Emilia Korniak ze względu na wiek nie podjęła już żadnej pracy zawodowej, natomiast Helena przez pewien czas pracowała jeszcze w Radymnie, a następnie w Jarosławiu w Państwowej Spółdzielni Spożywców. Maria początkowo nie pracowała zawodowo, założyła swoją rodzinę, wychowywała dzieci.