Kocanowie

Jan i Emilia (z domu Streit) Kocanowie byli lwowiakami. Jego rodzina pochodziła z Zamarstynowa, a jej z Kleparowa. Jan po ukończeniu szkoły zdobył zawód ślusarza – spawacza i rozpoczął pracę w Miejskiej Kolei Elektrycznej.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej, gdy sytuacja międzynarodowa stawała się coraz bardziej napięta, Jan Kocan otrzymał powołanie do wojska i skierowany został do jednostki stacjonującej w Stryju.
W obliczu agresji sowieckiej oraz braku możliwości kontynuowania walki dowódca oddziału, w którym
służył, podjął decyzję o jego rozformowaniu. Część żołnierzy ruszyła w stronę granicy z Rumunią, inni
– nie związani zawodowo z wojskiem – powrócili do swoich rodzin. Wśród nich był także Jan Kocan.
Po powrocie do zajętego przez Sowietów Lwowa podjął na nowo pracę w Miejskiej Kolei Elektrycznej. W 1940 roku poślubił Emilię Streit i wraz z żoną zamieszkał na ulicy Stebelińskich. W 1941 roku na świat przyszedł ich pierwszy syn – Czesław. Tego samego roku Lwów znalazł się pod okupacją niemiecką.

Jan i Emilia Kocanowie szczęśliwie przetrwali zarówno okupację sowiecką, jak i niemiecką, jednak postanowienia zawarte w Jałcie zmusiły ich do opuszczenia swego rodzinnego miasta. W 1946 roku,
jako tzw. „repatrianci”, wraz z matką Jana Kocana – Józefą oraz jego bratem Mieczysławem, siostrą Krystyną i jej rodziną opuścili Lwów udając się w nieznane. Ze Lwowa wyjechała także rodzina Emilii Kocan – rodzice: Michalina i Józef oraz rodzeństwo: Janina (po mężu Franek), Jadwiga, Eugenia (po mężu Szuba), Stanisław i Alfred.
Ich nowym domem stał się leżący blisko granicy Jarosław, z którego mieli nadzieję powrócić kiedyś do swego ukochanego Lwowa.

Jan i Emilia Kocanowie zamieszkali w Jarosławiu na ulicy św. Ducha i tam dożyli końca swoich dni.                      W Jarosławiu na świat przyszły ich kolejne dzieci: Elżbieta i Leszek. Jan Kocan początkowo pracował
w niewielkiej firmie budowlanej, potem przez pewien czas dojeżdżał do pracy do Sarzyny, a następnie
otrzymał zatrudnienie w PKS w Jarosławiu i tam doczekał emerytury.
Jego wielką pasją był sport. Niemal od początku swego pobytu w Jarosławiu związał się z Jarosławskim Klubem Sportowym – szczególnie bliskie były mu sekcje piłki nożnej oraz piłki ręcznej. Za swoją działalność społeczną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Jan Kocan zmarł w 1994 roku, a jego żona Emilia dwa lata później. Obydwoje spoczywają w grobowcu rodzinnym na Nowym Cmentarzu w Jarosławiu.