Kardaszowie

Józef Kardasz urodził się w 1893 roku w niewielkiej miejscowości Zakościele, w powiecie mościskim. Po ukończeniu sześciu klas szkoły powszechnej w Mościskach wstąpił w 1909 roku do terminu na murarza. W 1912 roku otrzymał dyplom czeladnika murarskiego. Dzięki zdobytemu zawodowi do chwili wybuchu I wojny światowej pracował latem jako murarz, a zimą jako cieśla. Zmobilizowany po wybuchu wojny, przez 5 miesięcy brał udział w działaniach wojennych. W 1915 roku dostał się do niewoli rosyjskiej, z której udało mu się szczęśliwie powrócić dopiero w 1921 roku. Rok później Józef Kardasz podjął naukę w Państwowej Szkole Majstrów Budowlanych we Lwowie, którą ukończył w 1927 roku, a już rok później otrzymał pracę w Państwowej Szkole Rzemiosł Budowlanych w Krzemieńcu, w charakterze instruktora murarskiego. Pracę tę wykonywał aż do wybuchu II wojny światowej. W 1935 roku ożenił się i wraz z żoną Michaliną zamieszkali w Krzemieńcu. Tutaj na świat przyszła ich córka Zofia. W 1937 roku, gdy Józef Kardasz nadzorował budowę kościoła w Kowlu i tam tymczasowo rodzina mieszkała, urodził się syn Jerzy.

Posiadana wiedza z zakresu budownictwa pozwalała Józefowi Kardaszowi na prowadzenie zimą zajęć na kursach budowlanych.

Po wybuchu wojny i zajęciu Krzemieńca przez Sowietów Państwowa Szkoła Rzemiosł Budowlanych została zlikwidowana, a Józef Kardasz otrzymał posadę kierownika robót budowlanych w kopalni węgla brunatnego w Krzemieńcu. Kiedy latem 1941 roku miasto  zajęli Niemcy, Józef Kardasz znalazł się na folwarku w Białokrynicy, gdzie pracował jako murarz.

Rok 1943 zapisał się tragicznie w historii Wołynia. Mordy dokonywane na masową skalę przez ukraińskich nacjonalistów na polskich sąsiadach sprawiły, że Kardaszowie postanowili ratować życie i uciec z Krzemieńca do rodzinnej miejscowości Józefa Kardasza, gdzie żył jego ojciec. Szmuglowani towarowym pociągiem niemieckim przewożącym złom do hut na terenie Rzeszy dotarli najpierw do Brodów, a stamtąd do Zakościela, gdzie mogli poczuć się w miarę bezpiecznie. Tam doczekali końca wojny.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej na te tereny latem 1944 roku Józef Kardasz został zatrudniony jako inżynier budowlany przy starostwie w Mościskach, gdzie pracował do 16 kwietnia 1946 roku. Dwa dni później Kardaszowie jako “repatrianci” znaleźli się w transporcie jadącym na zachód. Początkowo zamieszkali w Przemyślu, a od 1947 roku osiedli na stałe w Jarosławiu, gdzie Józef Kardasz otrzymał posadę nauczyciela zawodu murarskiego w Państwowej Szkole Budownictwa w Jarosławiu. Pracował do 1968 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.